niedziela, 15 maja 2016

Dzień jeden z dwóch

Jak zapewne część z Was wie, na warszawskim Torwarze w dniach 13-14 maja miał miejsce VIII Kongres Kobiet.

Dzięki inicjatywie i staraniom Stowarzyszenia Polskiego Patchworku jedną z imprez towarzyszących była wystawa prac patchworkowych polskich quiliterek.

Niestety, nie dane mi było wziąć udział w całości imprezy, a jedynie w kawałku jednego dnia.

Wiem, że pierwszego dnia, tj. w piątek odbyła się prezentacja naszego SPP na temat patchworków oraz firmy Bernina.


A w sobotę rano (zanim dotarłam), w Strefie Kultury, miała miejsce prelekcja o patchworkach i rękodziele kobiet prowadzona przez Kazimierę Szczukę.

Jako się wyżej rzekło - nie uczestniczyłam w całości KK, skupię się jedynie na dniu, w którym byłam.
Czyli na części soboty.
 Nasze stoisko było, że tak obiektywnie stwierdzę, najbardziej kolorowe ze wszystkich stoisk na KK. Po prostu  żyło dzięki pięknym patchworkom.

Jak widać, chętnych do oglądania nie brakowało.
Ale  nie tylko do oglądania. Było bardzo wiele osób, które żywo interesowały się również techniczną stroną zagadnienia. Czyli jak to, do licha. jest zrobione, że to takie ładne jest!
I na takie pytania byłyśmy przygotowane. A mianowicie, oprócz rzecz jasna gotowych patchworków, miałyśmy , że tak powiem, elementy składowo-pokazowe. Czyli kilka gotowych topów o różnym stopniu skomplikowania szyciowego, typową kanapkę patchworkową, spiętą agrafkami przed pikowaniem, pikowanki z wolnej ręki i patchworki po pikowaniu, przed lamowaniem.
Tak więc można było "unaocznić" i zdecydowanie przybliżyć i co tu dużo mówić - OSWOIĆ proces powstawania naszych prac.

Poza pytaniami stricte patchworkowymi, zdarzały się również stwierdzenia:
"Szycie? Eee! To nie dla mnie"
"Umiem robić na szydełku. To wystarczy. Po co znowu czegoś się uczyć"
Jedna z pań, przeglądających patchworkowe gazety, które miałyśmy w ofercie, zapytała z nadzieją w głosie:
"A krzyżyki macie?" No nie. Poza jednym patchworkiem, w którym połowa elementów to były kwadraty haftowane krzyżykami, to więcej nie miałyśmy. Ale nie o to pani chodziło :-D

Nasze stoisko było niejako podwójne, ponieważ w wystawie wzięłyśmy udział wspólnie z firmą Bernina.
Pojęcia nie mam z jakimi pytaniami musieli zmagać się obaj panowie przedstawiciele. Ale zapewne byli posądzani o kontakty z czarną magią, no bo jako to tak? Sama maszyna haftuje? Sama w sumie szyje? Toż to siły nieczyste!

Podczas KK odbyła się licytacja przepięknego patchworku uszytego specjalnie na tą okazję.

To Bargello. Szyło go 9 pań, a dziesiąta pikowała. To był ogrom pracy. Szycie, szycie i jeszcze raz prucie... Efekt jest wspaniały!


Dochód z licytacji został przekazany przez Stowarzyszenie Polskiego Patchworku na cele statutowe Stowarzyszenia Kongres Kobiet.



No a później, to już było pakowanie, likwidowanie i sprzątanie stoiska, bo Kongres Kobiet dobiegł końca.

Cóż mogę powiedzieć na podsumowanie?
Było inspirująco, energetycznie i bardzo budująco.

Warto było być, warto było zaistnieć.

O kolejnych wystawach zorganizowanych przez Stowarzyszenie Polskiego Patchworku postaram się informować na bieżąco.

A dla tych, którzy mają chęć osobiście trzymać rękę na pulsie zapraszam na stronę SPP:
http://polskipatchwork.pl/

Trzeba tam zaglądać regularnie, bo ciągle coś się dzieje :-)
Wystawa na KK była jedną z pierwszych akcji. Teraz czas na kolejne.

Zapraszam!
Wasz Koszałek Opałek.

8 komentarzy:

  1. jak już się kiedyś przeprowadzę, musicie mnie przygarnąć!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jo Ho - ale nie musimy adoptować? :-D

      Usuń
    2. bez adopcji, przyzwyczaiłam się do nazwiska :D

      Usuń
  2. Można adoptować bez zmiany nazwiska :-D

    OdpowiedzUsuń
  3. Można mieć rodzinę bez zmiany nazwiska - Jo przyjeżdżaj :D
    Ata dziękuję Ci za relację bo jeszcze się na swój wpis nie zdobyłam.
    Idę coś skleić może....

    OdpowiedzUsuń
  4. Ważna inicjatywa, piękne patchworki:)

    OdpowiedzUsuń
  5. Nie byłam tam ciałem ale duszą i kolorowymi szmatkami zszytymi w całość, dziękuję za wpis o ważnym dla świata patchworkowego wydarzeniu :)

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję, że chcesz pozostawić po sobie ślad :-)